غزل بر وزن

مفاعلن، فعلاتن، مفاعلن، فعلان( بحر مجتث مثمن مخبون اصلم مسبغ)

طهارت کردن: وضو ساختن، طهارت به خون جگر پارادوکس است. در شعرهای عارفانه بسیار  است.

بیت پنج: دلی که در حلقه‌های آشفته زلف یار گرفتار می‌شود، صفت آشوب را از آن می‌گیرد. دل خود به این آشوب خوشنود است، چون به جان معنای ایهامی‌اش از دل و جان است. شاعر به طریق سؤال می‌گوید: نمی‌دانم دل من چه منفعتی در این داشت که از بن جان خود را در گیر چین و شکن گیسوی یار کرد، اما شاعر خوب می‌داند که این آشوب تا چه حد دلخواه دل او بوده‌است.

تار: حسین علیزاده

توضیحات از شرح شوق دکتر حمیدیان

خوانش زیر نظر آقای محتشم مومنی