غزل ۱۳۰ حافظ (خوانش زهرا سلیمی)

 

غزل بر وزن مفاعیلن، مفاعیلن، مفاعیل( هزج مسدس مقصور)

از نسخه غنی، قزوینی

تنعم:برخوردار بودن از نعمت

باد: ایهامی یا تبادری از نسیم

شب‌نشینان: عارفان،و عاشقان شب‌زنده‌دار

فضای غزل گله‌آمیز و شرح گلایه است. پیداست بلبل می‌گوید عشق گل سبب شد تا از رنگ سرخ او نصیب من خون دل بشود. در بیت من از بیگانگان دیگر ننالم…بهتر بود در بیت سوم بود تا دنباله شکوه بلبل یا آخرین سخن او باشد.

توضیح از شرح شوق دکتر سعید حمیدیان صفحه۱۹۴۳

تار حسین علیزاده (راست‌پنجگاه)

۱۹ اَمرداد ۱۴۰۲

 

به اشتراک بگذارید
اشتراک گذاری در facebook
اشتراک گذاری در whatsapp
اشتراک گذاری در twitter
اشتراک گذاری در telegram
اشتراک گذاری در linkedin
پست های مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *