بخشی از قصه چینی‌بندزن از کتاب مادرم شوکت( با لهجه و گویش اراکی)

آجی خانم سُلطُون یه کم مَویز و قیسی آوُرد و قوریشا نِشُون داد و گف: «عام سِیفُلّا ، اِي قوری یه بِین، اَ لُوِ طاقچَه اُفتاده  نَشکَسّه، امّا خُو صدای مرگ می­ده.»

عام سِیفُلّا قوریآ گِرفت و پایید و گف: «اینا باید سَبَت بَرَش دُرُس کُنُم، چَن تا تسمَه حَلَبی بَندازُم، یه حلقه بالاش و یه حلقه پایینِش بَندازُم. گَمُون نَکُنُم بَرِی اِمرُو وِصال بَده. بَلِش دَمِ دَس دَفِه دِیَه که آمَدُم دُرُسش می­‌کُنُم، تا اي کاسَه دُوری‌یایا دُرُس کُنُم، شُوم شُده. بَرِیِ  کِشمش قیسی­اَم دَسِت درد نکَنه بَبَرش دَفِه دِیَه که قوری‌یا دُرُس کِردُم بیارش.»

دیه شُرو کِردَن با هم به تِکُ تارُف کِردَن. آجی خانم سُلطُون که دید دیَه  حریف نَمی­شَه، رَف خُونَشُون بِینه چیشی داره بیاره که چینی دَس به نقد بَرَش دُرُس کُنه. رفتُ جَلِی آمَد. یه کاسِّه طِلایی که دُورِش نقش و نگار داش، امّا سه تیکه شُد­ه­‌بود داد دَسِ عام سِیفُلّا. اُونَم گِرفتِش و مُو گُفتُم: «عام سِیفُلّااا!  قوری ماآ دُرُس نمی‌کنی؟»

گف: «الان دُرُس می­‌کُنُم، یه گره ته سوزنت بَزَن!^۱»

فیلم در تابستان سال ۱۳۹۸ در کنار آجی خان سلطان همسایه دوست داشتنی کودکیم و در محله کودکیم می‌باشد.

کتاب مادرم شوکت در ۲۴۰ صفحه همراه با سی‌دی خوانش به لهجه و گویش اراکی می‌باشد که خاطرات من در سال‌های دهه چهل( سالهای ۱۴۳۸) می‌باشد

برای خرید و تهیه کتاب به شماره تلفن

۰۹۱۸۳۶۸۲۱۶۹ تماس بگیرید تا در هر نقطه ایران که هستید برای شما ارسال کنیم