فرازی از کتاب مادرم شوکت

به اشتراک بگذارید
اشتراک گذاری در facebook
اشتراک گذاری در whatsapp
اشتراک گذاری در twitter
اشتراک گذاری در telegram
اشتراک گذاری در linkedin
پست های مرتبط

13 پاسخ

  1. نمی‌دونم این دار قالی چه رمز و رازی داره.
    انگار یه قاب جادوییه که وصل می‌شه به گذشته، به صلح و صفا، به آدم‌هایی که همدیگه رو دوست دارند، به لباس محلی رنگارنگ و غذای محلی ساده‌ای که بی‌ غل و غش در اختیار همه قرار می‌گیره، انگار وصل می‌شه به شاخه‌ی گندم، به نور خورشید، به نسیم، به کلاه نمدی، به خونه‌های اجری، به فرش دستباف قرمز، بوی چای تازه و نون از تنور دراومده،
    مرسی که این حال و هوا رو به من هدیه دادید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *